Mendoza - Bariloche

Note: Texte français en bas de page…

Hello!

Oeps, het was al weer een maandje geleden dat ik nog iets van mij heb laten horen! Sommigen begonnen blijkbaar al te vrezen dat er iets gebeurd was… Maar nee hoor, the dude is still on the move! Ik neem momenteel enkele dagen verlof, hier in San Carlos de Bariloche (Argentina), kwestie van wat te bekomen van men laatste inspanning… :-) Ik mocht mezelf toch wel met een kerstcadeautje verwennen na al dat fietsen !?!?

Maar goed, hier gaan we dan! Na mijn bezoekje aan Santiago kwam ik terug toe in het ondertussen bijna tropische Mendoza. 35 graden kan je toch al wel wat tropisch noemen niet!? Gelukkig was het een droge warmte en kreeg ik geen Hong Kong toestanden te verduren… ;-) In Mendoza werd dan o.a. de fiets weer eens nagekeken en in orde gebracht en werden er ook nog enkele bodegas bezocht. Mendoza is niet voor niets het wijncentrum van Argentinie! En als je dan toch hier bent… :-)

En na deze ‘verplichtingen’ sprong ik dan terug op de fiets, verder richting zuiden! Nu, ik had in het noorden toch al heel wat (droge) pampa doorkruist en keek er al naar uit om wat door het groen te kunnen fietsen. Ja ja, blijkbaar was dat toch niet voor direct… Eenmaal ik het groene Mendoza verlaten had, kwam ik weer met beide wielen in de realiteit terecht. Pampa en nog eens pampa, zo ver het oog reiken kon! Dat was wel een zware tegenvaller, ook omdat de temperaturen ondertussen nog een beetje gestegen waren! Maar het was er wel mooi hoor, dat niet gelaten. Net zoals ten noorden van Mendoza, was ik ook hier de Cordillera aan het volgen. In het westen vergezelden mij dagelijks de besneeuwde bergtoppen… En de drie dagen die ik voorzien had om Malargue te bereiken zijn er ook nog eens vier geworden. Dit omdat ik de derde dag zwaar tegen de wind moest vechten. En nee, lach niet, het was echt wel een gevecht. En het zou niet de laatste keer zijn…

Goed, in Malargue kon ik dan op rust komen en een dagje uittrekken om het natuurpark ‘La Payunia’ te gaan bezoeken. La Payuna is een vulkanisch gebied met een ongelooflijk hoge dichtheid aan vulkanen. Met de fiets zou dit bezoek eerder een marteling worden, dus werd er snel geopteerd om met een georganiseerde tour te gaan. En het was echt wel een toffe ervaring, onafhankelijk van het feit dat ik in aangenaam gezelschap vertoefde :-) Je zou je ginds zo op de maan wanen! Gekleurde lava-velden en vulkanen wisselden mekaar af onder een blauwe hemel… Malargue had trouwens nog een andere kosmische dimensie. Het is het grootste onderzoekscentrum naar kosmische straling. Duizend zeshonderd detectoren, met elk een eigen naam (!) staan hier over honderden hectaren pampa verspreid. Over die pampa trouwens: hier kregen we ook te horen wat de grondprijs bedraagt in dit deel van Argentinie. Een US dollar per hectare is moeilijk kostelijk te noemen he. Zo zie je maar, voor wie interesse zou hebben… :-)

Na deze onderbreking ging het , nog steeds door die pampa, verder naar het zuiden. Na nog enkele dagen in de provincie van Mendoza vertoefd te hebben kwam ik dan in Neuquen terecht, officieel een deel van Patagonie. Eindelijk! Nu ja, … Patagonie had ik altijd geassocieerd met wind en het bleek nog waar te zijn ook! Zelfs in dit noordelijk puntje van Patagonie… Enkele dagen na Malargue verlaten te hebben begon het. En als je dan ‘in the middle of nowhere’ bent, moet je natuurlijk inventief zijn, afgezien van het feit dat je hard moet trappen. Gelukkig zijn er hier redelijk wat ‘one night hotels’ of je kiest er het een of ander verlaten gebouw uit als je je tent niet kan opzetten. Maar toen ik op een dag, dicht tegen de grens met Chile, de bergen in aan het fietsen was, had ik niet zoveel geluk. Geen meter kon ik nog verder. Ik werd gewoon met de fiets en al van de weg geveegd door deze koude wind. En er was ook niets in de buurt… dan maar de slaapzak uitrollen en in de kant van de weg slapen. Tja tja, ik had nooit gedacht dat je zo oud moest worden om in de goot te gaan slapen! :-))

Maar het slechte weer, dat hier zoals steeds uit het westen komt, liet dan toch voor enkele dagen verstek gaan! En dit net op het moment dat ik in het meest noordelijk, beboste deel van Patagonie kwam: het merengebied van Argentinie! Waaaw! Vanaf dan tot in Bariloche kon ik genieten van de mooiste uitzichten die ik tot un toe in Argentinie had gezien. Of was dit slechts omdat ik zo naar die bossen had verlangt?? Soit, het circuit rond Aluminé en de ‘Ruta de los siete lagos’ (van San Martin de los Andes tot Bariloche) waren gewoonweg zalig. Bossen, grote meren, besneeuwde bertoppen die er nog een extra cachet aan gaven en kamperen in de natuur aan de rand van een meer waren een dagelijkse realiteit.

Ah ja. Wat dat kerstcadeautje betreft… Wel, eenmaal ik in Bariloche toekwam, ben ik met de bus zo een tweehonderd kilometer terug naar het noorden gereisd om er een tochtje te gaan doen: de beklimming van vulkaan Lanin. Zwak van mij, ik weet het, maar ik kon het echt niet laten… :-) Met zijn 3776m, zo’n 2600m hoger dan de rest van het lanschap, was hij een niet te missen kenmerk toen ik daar een weekje eerder was doorgefietst. En weer eens had ik geluk. De dag dat we op de top stonden hadden we een stralend blauwe hemel ! Of is het hier dan toch het juiste continent Raf…!?! :-))

En hier zit ik dan nu. Moe maar voldaan… met zeer pijnlijke en stramme benen van de afdaling, waardoor ik als ik rondloop meer op een mislukt waterkieken trek dan wat anders. Maar goed, dat is toch een goeie reden om hier wat terrasjes te doen onder een stralend blauwe hemel, niet!? Ik moet hier tenslotte toch wat van de zomer genieten he!

Alle, ik wens jullie allemaal heel leuke feesten toe, daar in Belgie en de rest van de wereld. Wat ik hier de komende dagen ga doen, weet ik nog niet goed, maar waarschijnlijk zal ik oudjaar in Puerto Montt (Chili) doorbrengen. Ik zal wel zien of het daar meevalt zekerst!? En daarna? Wel, dan gaat het via de Carretera Austral in Chile gewoon verder naar het zuiden!

Nog eens, allemaal heel prettige feesten gewenst en dan zien we mekaar hopelijk volgend jaar, hier op deze wepagina, wel weer!

Allemaal drie dikke kussen en feest ze he !

Alain

Ps : Jess, il n’y a pas de copyright sur ta photo j’espère !? :-)



En verder….


Salut !

Bien sure que je ne pouvait pas refuser un demande pour un peu plus d’explication en français, de la part de ma chère cousine Carol… :-)

Bon, la dernière fois j’étais encore á Mendoza, mais depuis lors je suis descendu un bon bout de chemin vers le sud, jusqu'à Bariloche. En cours de route et avec des températures á les alentours de 35 degrés, je suis passé par Malargue ou je suis allé visiter le parc naturel de ‘La Payunia’. Un parc rempli de volcans avec des couleurs et des paysages superbes ! De la, j’ai commencé a sentir la présence de la Patagonie : des vents très fort venant de l’ouest. Pendant plusieurs jours j’ai du dormir ou je pouvait, car il n’y avait pas moyens de monter la tente. Finalement, après avoir passé trop de temps dans la pampa Argentine, je suis arrivé dans une région boisée. Et, chance pour moi, ceci était accompagné d’un ciel ensoleillé !

La région des lacs Argentins est vraiment très jolie ! Beaucoup de forets, de lacs, des montagnes avec de la neige sur les sommets! Si tu viens en Argentine un jour, tu dois certainement visiter cette région! Et bon, une fois arrivé a Bariloche, je suis retourné vers le Nord pour aller escalader (… a vrai dire, c’est plutôt promener… :-) le volcan Lanin. Et a nouveau j’ai eu de la chance avec le temps… comme tu peut le voir sur les photos !

Et maintenant !? Bien, je pars demain vers le Chili et j’espère passer le fin de l’an á Puerto Montt. On verras bien se que ça donne… De la je vais prendre la Carretera Austral vers le sud. Espérons qu’il ne pleut pas trop !

Voila ! J’espère que ce petit message te plait ? Et bien sur aussi aux éventuels francophones qui liraient cette page… Beaucoup de plaisirs les prochaines jours, surtout maintenant que ta famille c’est agrandie ! J’espère bien pouvoir vous visiter a Lille des que je suis de retour !

Salut ! Grosses bises a tous et bonnes fêtes!

A bientôt !
Alain.