Puerto Montt - Coyhaique
Door: Kogacyclingdude
Blijf op de hoogte en volg Alain
19 Januari 2006 | Chili, Santiago de Chile
Note: Texte français en bas de page…
Hello!
Ik dacht zo dat het tijd werd om mijn hoofd nog maar eens boven water te steken... Spijtig genoeg moet je deze uitspraak niet al te figuurlijk, maar zelfs heel letterlijk nemen!
Goed, we zullen maar beginnen bij het begin zeker... Puerto Montt. De 31ste december was ik mij al mentaal aan het voorbereiden om oudjaar op men eentje in het hostal door te brengen. Zeker gezien het feit dat ik daar reeds twee dagen de enigste gast was. En met een goede fles wijn ging dat al iets makkelijker gaan.... Maar in de loop van de namiddag bleken er toch nog een aantal mensen het hotel binnen te sijpelen. En al vrij vlug besloten we om die avond een lekker etentje te bereiden. Snel werd er dus nog naar de mark gelopen om er visjes e.a. te gaan kopen. Eenmaal terug bleek er zelfs nog een vierde genodigde te zijn toegekomen en die bleek zelfs meer dan zijn deel in de pap te kunnen brokken. Een spaanse (fietsende) kok! Wij blij natuurlijk! :-) Na een lekker etentje zakten we af naar de haven voor een spectaculair vuurwerk. Een dessertje later zaten we dan op enkele kilometers van Puerto Montt, in een van de lokale discotheken, te luisteren naar Reggaeton. En vele uurtjes later zaten we daar nog steeds…
Na een dagje verdiende rust, begon ik dan uiteindelijk aan de Carretera Austral. Deze weg ging mij, deels via de kust en deels tussen hoge bergen door, naar het zuiden brengen. Op sommige plaatsen is er zelfs geen weg en moet er een ferry genomen worden. De pret beek echter van korte duur te zijn. Na een dagje onder een stralend blauwe hemel gefietst te hebben, trok het volledig dicht. De volgende dag werden boven de kraantjes opengedraaid en begon het te regenen. En het ging uiteindelijk 12 dagen duren eer ik weer wat zon zou zien... En ondertussen? Regen, regen, regen... Ik zat dan misschien wel op het juiste continent, maar dan toch wel zeker aan de verkeerde kant! Nu, zo verwonderlijk had dit niet mogen zijn natuurlijk, want het regent hier op sommige plaatsen gemiddeld tussen de 4000 en de 7000mm per jaar! Voor Brussel blijkt dit tussen de 800 a 1000mm per jaar te liggen. Ik wil dus niemand nog horen zeggen dat het veel regent in Belgie ! ;-)
Enfin, dat dit op je gemoed kan werken hoeft geen betoog zeker!? Gelukkig dat niemand ginds vlaamse scheldwoorden verstaat... :-) Het ergste was evenwel niet dat je de ganse dag nat en koud op de fiets zat, maar dat je dagen aan een stuk weinig van het landschap zag. Kamperen werd eventjes tot een absoluut minimum herleid en ik begon aan een langzaam-aan-actie. Drie dagen werden er zo in de voorbije periode lezend op een hotelkamer doorgebracht. Dit in de hoop dat de stortbuien buiten zouden ophouden...
Maar al bij al loonde het nog meer dan de moeite hoor... Het relatief weinige dat ik gezien heb bleek een streling voor het oog te zijn. De weg is op vele plaatsen eigenlijk niets meer dan een grindweg tussen de zeer dichte begroeiing. Deze loodste mij dan, langs bergen die de zee in doken, naar diepe fjorden die met een ferry overgestoken moesten worden. Een tweede ferry tocht, die meer dan vijf uur in beslag nam, bracht mij dan naar de dichte, overweldigende regenwouden in het Parque Nacional Pumalin (een privaat initiatief). Via het stadje Chaiten ging het dan verder zuidwaarts, via grote meren en hoge bergen die bedekt waren met regenwouden en gletsjers.
Mijn langzaam-aan-actie had uiteindelijk toch wel effect... Een van de zaken die ik hier absoluut wou zien, op dit deel van de Carretera Austral dan toch, was de Ventisquero Colgante – de hangende gletsjer. En je kan je natuurlijk wel mijn vreugde inbeelden, toen ik die ochtend in het Quelat nationaal park wakker werd in mijn tentje... onder een stralend blauwe hemel! Yoepie! De volgende ochtend was het weer goed aan het regenen... Pfffff....
Maar goed, sinds die dag werd het weer toch wel een beetje beter en gisteren was het hier in Coyhaique zelfs een zeer mooie dag. Ik ben zeer benieuwd wat de komende weken gaan brengen! :-) Op het tweede deel van de Carretera is er naar het schijnt nog minder verkeer dan in het noorden. Op sommige van de voorbije dagen zag je op en al vijf a tien voertuigen. En dan komt de uitdaging: van Villa O`Higgins moet ik oversteken naar Argentiniê via een wandelpad. Dat wordt dus zwoegen en zweten… :-)
Maar dat horen jullie wel vanuit Argentiniê!
Groetjes,
Alain.
X
Salut!
Bien, au contraire de ce que j’avais prévu la derniere fois, je n’ai pas passé la veille du nouvel an tout seul. En derniere instance d’autres personnes sont venus se loger a l’hôtel et nous avons passé une très bonne soirée: un bon dîner (avec l’aide d’un cuisinier español :-), un très joli feu d’artifice dans le port et une longue soirée dans une discothèque locale...
Mais bon, après ces divertissements il était temps de commencer le travail serieux ! Je commençais donc a rouler, sur la Carretera Austral, en direction de sud. Mais aprés un jour de route et de beau temps, il a commencé a pleuvoir et á faire mauvais... Et ça na pas changé pendant douze jours... Pfff... Imaginez-vous... Le morale n’était pas vraiment au mieux... :-) Il y avait beaucoup, mais alors la, beaucoup de pluie !
Dommage, parce que les paysages étaient vraiment superbes ! La route suivait de temps en temps la mer ou bien longait de hautes montagnes couvertes d’épaisses forêts. Et parfois il n’y avait plus de route et on devait prendre un ferry... Par instant je pouvais, a travers les nuages, apercevoir les glaciers collés aux montagnes... Après ces douze jours, le soleil enfin revenait en force (... enfin, quand même pour un jour). Heureusement pour moi le soleil revenait de vacance justement le jour oú j’étais dans un endroit magnifique ! Au ‘Ventisquero colgante’ – le glacier suspendu... Les jours récents le temps c’est quand même amélioré... Heureusement !
Et maintenant !? Bien, il faudrat que je rejoigne l’Argentine a la fin de la Carretera. Et ceci ne vas pas être facille...
Salut ! A la prochaine !
Alain
X
Hello!
Ik dacht zo dat het tijd werd om mijn hoofd nog maar eens boven water te steken... Spijtig genoeg moet je deze uitspraak niet al te figuurlijk, maar zelfs heel letterlijk nemen!
Goed, we zullen maar beginnen bij het begin zeker... Puerto Montt. De 31ste december was ik mij al mentaal aan het voorbereiden om oudjaar op men eentje in het hostal door te brengen. Zeker gezien het feit dat ik daar reeds twee dagen de enigste gast was. En met een goede fles wijn ging dat al iets makkelijker gaan.... Maar in de loop van de namiddag bleken er toch nog een aantal mensen het hotel binnen te sijpelen. En al vrij vlug besloten we om die avond een lekker etentje te bereiden. Snel werd er dus nog naar de mark gelopen om er visjes e.a. te gaan kopen. Eenmaal terug bleek er zelfs nog een vierde genodigde te zijn toegekomen en die bleek zelfs meer dan zijn deel in de pap te kunnen brokken. Een spaanse (fietsende) kok! Wij blij natuurlijk! :-) Na een lekker etentje zakten we af naar de haven voor een spectaculair vuurwerk. Een dessertje later zaten we dan op enkele kilometers van Puerto Montt, in een van de lokale discotheken, te luisteren naar Reggaeton. En vele uurtjes later zaten we daar nog steeds…
Na een dagje verdiende rust, begon ik dan uiteindelijk aan de Carretera Austral. Deze weg ging mij, deels via de kust en deels tussen hoge bergen door, naar het zuiden brengen. Op sommige plaatsen is er zelfs geen weg en moet er een ferry genomen worden. De pret beek echter van korte duur te zijn. Na een dagje onder een stralend blauwe hemel gefietst te hebben, trok het volledig dicht. De volgende dag werden boven de kraantjes opengedraaid en begon het te regenen. En het ging uiteindelijk 12 dagen duren eer ik weer wat zon zou zien... En ondertussen? Regen, regen, regen... Ik zat dan misschien wel op het juiste continent, maar dan toch wel zeker aan de verkeerde kant! Nu, zo verwonderlijk had dit niet mogen zijn natuurlijk, want het regent hier op sommige plaatsen gemiddeld tussen de 4000 en de 7000mm per jaar! Voor Brussel blijkt dit tussen de 800 a 1000mm per jaar te liggen. Ik wil dus niemand nog horen zeggen dat het veel regent in Belgie ! ;-)
Enfin, dat dit op je gemoed kan werken hoeft geen betoog zeker!? Gelukkig dat niemand ginds vlaamse scheldwoorden verstaat... :-) Het ergste was evenwel niet dat je de ganse dag nat en koud op de fiets zat, maar dat je dagen aan een stuk weinig van het landschap zag. Kamperen werd eventjes tot een absoluut minimum herleid en ik begon aan een langzaam-aan-actie. Drie dagen werden er zo in de voorbije periode lezend op een hotelkamer doorgebracht. Dit in de hoop dat de stortbuien buiten zouden ophouden...
Maar al bij al loonde het nog meer dan de moeite hoor... Het relatief weinige dat ik gezien heb bleek een streling voor het oog te zijn. De weg is op vele plaatsen eigenlijk niets meer dan een grindweg tussen de zeer dichte begroeiing. Deze loodste mij dan, langs bergen die de zee in doken, naar diepe fjorden die met een ferry overgestoken moesten worden. Een tweede ferry tocht, die meer dan vijf uur in beslag nam, bracht mij dan naar de dichte, overweldigende regenwouden in het Parque Nacional Pumalin (een privaat initiatief). Via het stadje Chaiten ging het dan verder zuidwaarts, via grote meren en hoge bergen die bedekt waren met regenwouden en gletsjers.
Mijn langzaam-aan-actie had uiteindelijk toch wel effect... Een van de zaken die ik hier absoluut wou zien, op dit deel van de Carretera Austral dan toch, was de Ventisquero Colgante – de hangende gletsjer. En je kan je natuurlijk wel mijn vreugde inbeelden, toen ik die ochtend in het Quelat nationaal park wakker werd in mijn tentje... onder een stralend blauwe hemel! Yoepie! De volgende ochtend was het weer goed aan het regenen... Pfffff....
Maar goed, sinds die dag werd het weer toch wel een beetje beter en gisteren was het hier in Coyhaique zelfs een zeer mooie dag. Ik ben zeer benieuwd wat de komende weken gaan brengen! :-) Op het tweede deel van de Carretera is er naar het schijnt nog minder verkeer dan in het noorden. Op sommige van de voorbije dagen zag je op en al vijf a tien voertuigen. En dan komt de uitdaging: van Villa O`Higgins moet ik oversteken naar Argentiniê via een wandelpad. Dat wordt dus zwoegen en zweten… :-)
Maar dat horen jullie wel vanuit Argentiniê!
Groetjes,
Alain.
X
Salut!
Bien, au contraire de ce que j’avais prévu la derniere fois, je n’ai pas passé la veille du nouvel an tout seul. En derniere instance d’autres personnes sont venus se loger a l’hôtel et nous avons passé une très bonne soirée: un bon dîner (avec l’aide d’un cuisinier español :-), un très joli feu d’artifice dans le port et une longue soirée dans une discothèque locale...
Mais bon, après ces divertissements il était temps de commencer le travail serieux ! Je commençais donc a rouler, sur la Carretera Austral, en direction de sud. Mais aprés un jour de route et de beau temps, il a commencé a pleuvoir et á faire mauvais... Et ça na pas changé pendant douze jours... Pfff... Imaginez-vous... Le morale n’était pas vraiment au mieux... :-) Il y avait beaucoup, mais alors la, beaucoup de pluie !
Dommage, parce que les paysages étaient vraiment superbes ! La route suivait de temps en temps la mer ou bien longait de hautes montagnes couvertes d’épaisses forêts. Et parfois il n’y avait plus de route et on devait prendre un ferry... Par instant je pouvais, a travers les nuages, apercevoir les glaciers collés aux montagnes... Après ces douze jours, le soleil enfin revenait en force (... enfin, quand même pour un jour). Heureusement pour moi le soleil revenait de vacance justement le jour oú j’étais dans un endroit magnifique ! Au ‘Ventisquero colgante’ – le glacier suspendu... Les jours récents le temps c’est quand même amélioré... Heureusement !
Et maintenant !? Bien, il faudrat que je rejoigne l’Argentine a la fin de la Carretera. Et ceci ne vas pas être facille...
Salut ! A la prochaine !
Alain
X
-
19 Januari 2006 - 19:45
Amaury En Heleen:
Dag Alain,
eindelijk schieten we wakker. We lezen elke keer je verslag en bekijken de foto's. Soms met veel ostalgie, soms met een zucht van opluchting dat het deze keer aan iemand anders is.
De regen heb je nu gehad. Nu is het aan de wind. Die begint na Coyhaique. Ik herinner me dat dat de eerste dagen voor verlammende slappe lach zorgde. Nadien voor veel gefrustreerd getier en gevloek. En toch: als ik een stuk van onze reis opnieuw zou doen, is het juist de dorre, fascinerende pampa. Succes ermee en geniet ervan!! Dit maak je nooit meer mee.
Benieuwd naar O'Higgins.
Groeten,
Amaury en Heleen -
24 Januari 2006 - 09:38
Raf:
Een heel ander landschap en andermaal sublieme foto's! Hoever is Uschuaia nog? ;) -
27 Januari 2006 - 13:49
Luc:
Inderdaad Raf, regen of geen regen, het blijven mooie foto's. We hebben het er ook met z'n allen (Raf,Inge, Wianda en ik)over gehad dat je ook heel leuk schrijft. Groetjes. -
27 Januari 2006 - 14:45
X En G Knops:
Ge zijt ne straffe, Alain
De foto van die hangende gletsjer is subliem. Ze zijn trouwens allemaal super. Wanneer krijgen we eens een clos up van uw gezicht? Dat moet er nogal verweerd uitzien !
Dikke kus -
01 Februari 2006 - 08:16
Veerle:
Dag Alain !!!
een hele gelukkige verjaardag voor morgen !!!
en ik kijk ernaar uit om je terug te zien ! xxx -
02 Februari 2006 - 08:17
Raf:
Hoi globetrotter,
Happy birthday from Brussels man!!
Ga je daar een taart en een paar kaarsen vinden om dat waardig te vieren? ;) -
02 Februari 2006 - 12:45
Sofie H:
Alain
Lang geleden, maar ben jou niet vergeten: gelukkige verjaardag!!!!!
Geniet nog van de zuivere lucht daar, hier is het een en al smog!
Sofie -
03 Februari 2006 - 16:04
Jos:
Ik lees hier dat jij verjaart ! Ne gelukkige en tot half februari zekers!!! Als we tenminste een vlucht vinden naar El Calafate!
greets
jos -
06 Februari 2006 - 17:42
Knops Xavier En Griet:
Gelukkige verjaardag,Alain.
Nog veel geluk en kom behouden thuis!!! -
07 Februari 2006 - 12:23
Punky:
Bond,
Drie dikke verjaardagskussen !
En waauw, ongeloofelijke foto's !
Punky -
10 Februari 2006 - 12:55
Neirtak:
Happy birthday Alain!
Geniet nog van de "laatste kilometers"!
En see you bij de zonsverduistering!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
