Cafayate – Mendoza (Argentina)

Hello hello!

Wel, het is meer dan tijd voor een update zou ik zeggen... Hier gaan we dan!

Zoals ik vorige keer reeds zei, heb ik dus nog wat in Cafayate rondgehangen vooraleer ik verder trok naar het zuiden. Wat gaan fietsen tussen de wijngaarden, prehistorische muurtekeningen gaan bekijken en een bezoekje brengen aan de ‘Quebrada’ van Cafayate waren aan de orde van de dag. Zo bleek de quebrada (= kloof) een indrukwekkend en kleurrijk spektakel op te leveren voor het oog. Een aanrader voor al wie hier in de buurt zou komen! Ook de lokale wijn moest er tijdens lekkere maaltijden aan geloven...

Na deze rustpauze in Cafayate ging het dus verder naar ‘beneden’. De zondag dat ik daar vertrok was het trouwens niet alleen maar bewolkt, nee, het was ook nog eens een verkiezingsdag in Argentinie. En net zoals in Belgie is ook hier het stemmen verplicht. Grappig dus wel om, net zoals bij ons, de mensen te zien aanschuiven voor de landelijke schooltjes. Maar hier hebben ze wel tot 18 uur de tijd, dus drummen kwam er niet aan te pas. Een grappig feit is bvb. ook dat de politici hier taxis inhuren om ‘hun’ kiezers naar de stemlokalen te brengen... Het zullen wel geheime stemmingen zijn zeker!? :-)

Ah ja, en die wolken... Wel, ik dacht natuurlijk dat ik een tijdje met wat regen ging moeten leven! Maar dat bleek niet echt het geval te zijn... in tegendeel! Tegen de vroege namiddag kwam de zon er weer door, maar helder werd de hemel eigenlijk niet... Laat mij het uitleggen: hier in Argentinie hebben ze namelijk heeeel veeeel ... zand! En als je dit met heeeel veeeel wind combineert, wel, dan krijg je een raar en vervelend fenomeen: een zandstorm, of toch iets dat er een beetje op trekt :-) Gelukkig heb je hier ook geen Sahara toestanden en was de situatie na anderhalve dag ongeveer normaal. Tijdens een van deze ‘zandspektakels’ zag ik trouwens een luchtspiegeling... of toch niet !?!? Nee nee, de zwitserse vrienden uit Bolivie kwamen weer eens voorbij getjoekt in hun Defender. Niemand heeft ooit beweerd dat Defenders snel rijden he! ;-)

Het overgrote deel van de weg na Cafayate was geasfalteerd (80%). Gelukkig maar, want de stukken die dat niet waren bleken van zeer bedenkelijke kwaliteit te zijn. Het ging dus via kleine dorpjes en kleine stadjes zoals Belen en San Blas verder zuidwaarts tot ik na vijf dagen fietsen Chilecito bereikte. Daar hield ik een tweetal dagen rust, ook omdat het ondertussen weer eens bewolkt was. En zoals jullie nu al waarschijnlijk weten fiets ik niet graag als het bewolkt is... :-) Oh ja, overal langs de weg kan je hier kapelletjes vinden ter aanbidding van de een of andere ‘heilige’ die je dan zouden moeten beschermen tijdens je reis. De meest kleurrijke namen van deze folklore toestanden zijn ‘La difunta Correa’ en ‘Gauchito Gil’. Deze laatste zou een lokale Robin Hood geweest zijn...

Vanuit Chilecito ging het over de Cuesta de Miranda verder naar San Jose de Jachal. Dit laatste stadje word hier trouwens kortweg ‘Kaatjal’ genoemd. Hmm, geen wonder dat het twee dagen duurde eer ik snapte waar ze het in godsnaam over hadden en ze ophielden mij raar te bekijken. De cuesta en haar omgeving waren ook echt de moeite. Weer veranderden de kleuren van het landschap continu en waren er weer reuze cactussen te zien. Overal waar je deze laatsten trouwens ziet zijn er ook grote en kwetterende papegaaien te zien en te horen. Spijtig genoeg zijn de afstanden tussen al deze mooie plekjes hier in Argentinie zeer groot. Het overgrote deel van wat ik hier fiets zijn dus grote lege vlaktes... uiteraard met mooie zeeeer lange rechte wegen. Blijkbaar ‘de’ specialiteit van Argentinie! :-)

Na San Jose de Jachal verliet ik de Ruta 40 richting westen om te gaan fietsen tussen de Cordillera en de pre-Cordillera. Via de valleien van Iglesia en Callingasta naderde ik dan Mendoza, weliswaar dus via een omweg. Mendoza dat ik zeven dagen later bereikte. Deze vrij grote omweg leverde mij wel een zeer knap zicht op van de Andes Cordillera. Beeld je in, meer dan 300km besneeuwde bergtoppen, van horizon tot horizon. Knap! En een bezoek aan het observatorium van Leoncito kwam er nog als bonus bij.

Opvallend was wel dat dit deel van Argentinie zeer droog is! Blijkbaar houdt de Andes toch heel wat meer regen tegen dan ik verwacht had. De enigste reden dat het hier links en rechts toch wat groen is, is de intensieve irrigatie. En waar deze stopt heb je een zeer bruuske overgang naar het dorre landschap! Ja ja... en dat gaat de eerste honderden kilometers niet veranderen!

... en eigenlijk speel ik een beetje vals. Want in tegenstelling tot wat in de vermelding staat, ben ik niet meer in Mendoza maar zit ik reeds in Santiago de chile... Nu ja, dit is slechts een kort uitstapje met de bus om een aantal vrienden te bezoeken hier. Maar dat lezen jullie volgende keer wel he!

Dat was het weer eens!

Doei en tot de volgende!

X
Alain.